Dag 16
Vandaag is de dag dat de dames een workshop, annex verwendag, geven voor de leidsters in de creche. We worden vandaag al om 08:00 uur opgehaald door Kwame, dus moesten vroeg uit de veren. En dat op zaterdag.
Als we arriveren is de electricien al druk in de weer om de leidingen die aangelegd zijn, in de muur te fraisen. Helaas is het hierdoor een stoffige bende dus gaan we gauw vegen voordat de leidsters er zijn. We ontvangen alle dames in de blauwe klas (de klas van de oudste kinderen) en doen om het ijs te breken een spelletje wat met veel gelach verloopt. Daarna vragen we wat ze vinden wat goed gaat op de creche. Ze zijn duidelijk niet gewend om aan zelfreflectie te doen want ze benoemen vooral de dingen die wij afgelopen weken hebben gedaan. Het komt ook voort uit een stukje verlegenheid en gewenste antwoorden geven. Als we vragen wat hun wensen zijn, komen er veel antwoorden los; een nieuwe schoolbus, leren hoe je met de materialen moet werken, vaker een vrijwilliger om hun te leren hoe je goed les geeft en voorleesboeken. Dan gaan we in alle klassen spelen met het materiaal, deze vrouwen hebben toen zij klein waren nooit gespeeld met ontwikkelings materialen. Als afsluiting laten we ze de fietsjes uitzoeken die bij de leeftijd van de kinderen in hun klas past, ze weten het heel goed, dus we zijn benieuwd of ze het de volgende keer nu goed doen zodat er geen gevaarllijke situaties ontstaan. Als beloning geven we ze een schoonheidsbehandeling die bestaat uit het schoonmaken van de huid een masker en daarna een lekkere dagcreme. Ze genieten zichtbaar en hebben veel lol als hun gezicht wit is. We sluiten af met een lunch van brood, bananen,banku en sinaasappels.
Henry en Ruben gaan intussen verder met het repareren van de hemelwaterafvoeren en de leidingen in de badkamer. Na veel getob met verbindingsstukjes die net niet passen krijgen ze het uiteindelijk voor elkaar. De hoofdkraan kan open en warempel er komt water uit de kranen. Jammer dat er met alle vier de toiletten en/of stortbakken wel iets mis is. De ene mist een stortpijp, bij een andere lekt de slang naar de stortbak en bij een volgende komt er water onder de wc-pot vandaan. Maar, aan het eind van de middag is één van de toiletten werkend gemaakt en zijn de leidingsleuven grotendeels met specie gedicht. Alle leidsters komen ons bedanken. Maandag gaan we verder met de andere drie toiletten.
Na het werk gaan we met Kwame naar zijn huis waar zijn vrouw Ama een heerlijke maaltijd voor ons heeft bereid. Ook is er voor iedereen een ijskoud drankje. Kwame’s zoontje David ontdooit langzaam en laat zich door Ruben op een fietsje rondrijden. Wat een mooi mannetje.
Als we arriveren is de electricien al druk in de weer om de leidingen die aangelegd zijn, in de muur te fraisen. Helaas is het hierdoor een stoffige bende dus gaan we gauw vegen voordat de leidsters er zijn. We ontvangen alle dames in de blauwe klas (de klas van de oudste kinderen) en doen om het ijs te breken een spelletje wat met veel gelach verloopt. Daarna vragen we wat ze vinden wat goed gaat op de creche. Ze zijn duidelijk niet gewend om aan zelfreflectie te doen want ze benoemen vooral de dingen die wij afgelopen weken hebben gedaan. Het komt ook voort uit een stukje verlegenheid en gewenste antwoorden geven. Als we vragen wat hun wensen zijn, komen er veel antwoorden los; een nieuwe schoolbus, leren hoe je met de materialen moet werken, vaker een vrijwilliger om hun te leren hoe je goed les geeft en voorleesboeken. Dan gaan we in alle klassen spelen met het materiaal, deze vrouwen hebben toen zij klein waren nooit gespeeld met ontwikkelings materialen. Als afsluiting laten we ze de fietsjes uitzoeken die bij de leeftijd van de kinderen in hun klas past, ze weten het heel goed, dus we zijn benieuwd of ze het de volgende keer nu goed doen zodat er geen gevaarllijke situaties ontstaan. Als beloning geven we ze een schoonheidsbehandeling die bestaat uit het schoonmaken van de huid een masker en daarna een lekkere dagcreme. Ze genieten zichtbaar en hebben veel lol als hun gezicht wit is. We sluiten af met een lunch van brood, bananen,banku en sinaasappels.
Henry en Ruben gaan intussen verder met het repareren van de hemelwaterafvoeren en de leidingen in de badkamer. Na veel getob met verbindingsstukjes die net niet passen krijgen ze het uiteindelijk voor elkaar. De hoofdkraan kan open en warempel er komt water uit de kranen. Jammer dat er met alle vier de toiletten en/of stortbakken wel iets mis is. De ene mist een stortpijp, bij een andere lekt de slang naar de stortbak en bij een volgende komt er water onder de wc-pot vandaan. Maar, aan het eind van de middag is één van de toiletten werkend gemaakt en zijn de leidingsleuven grotendeels met specie gedicht. Alle leidsters komen ons bedanken. Maandag gaan we verder met de andere drie toiletten.
Na het werk gaan we met Kwame naar zijn huis waar zijn vrouw Ama een heerlijke maaltijd voor ons heeft bereid. Ook is er voor iedereen een ijskoud drankje. Kwame’s zoontje David ontdooit langzaam en laat zich door Ruben op een fietsje rondrijden. Wat een mooi mannetje.
Kleine David en Kwame
Na het eten gaan we naar de winkel van Kwame en Ama. Ze verkopener cd’s en dvd’s, beauty artikelen en er werkt een kapper.
En dat allemaal op een winkeloppevlak van zo’n 2,5 bij 2,5 m. Vervolgens pikken we David op bij het computercentrum en rijden naar Kumasi om daar David’s uit Engeland overgekomen broer Sam op te zoeken. Hij is overgekomen voor de begrafenis van een neef, dus ook wij gaan naar de begrafenis. Ook dit is niet zoals in Nederland. De feitelijke begrafenis gebeurt altijd kort na het overlijden maar een tijdje daarna is er op een zaterdag een groot samenzijn met familie, vrienden en kennissen. Iedereen is in het zwart, of in elk geval donkergrijs soms gecombineerd met rood. De mannen dragen vaak een traditionele omslagdoek. Dit is een enorme lap zwarte stof, van 12 yard lang dus 4.64 m met verschillende patronen, die op een bepaalde manier om het lichaam wordt gewikkeld. De begrafenis is vooral voor de mensen, die enige afstand hebben tot de overledene, een vrolijke gebeurtenis met eten en drinken en muziek van een live band. Omdat de begrafenis een kostbaar gebeuren is, wordt er van de bezoekers een bijdrage gevraagd. Bij de toegang tot het straatje waar de begrafenis was stond een bord waarop gevraagd werd binnen 2 weken 5 cedi (€ 2,50) te geven.
Op de weg terug kopen we vanuit de auto fanice (vanille) van een straatverkoper. Direct na het wegrijden ontdekt David dat hij veel te veel geld hebben teruggekregen dus hij laat Kwame omkeren om het geld terug te geven. Het joch is verbaasd en blij.
De avond brengen we door op de veranda waar we foto’s en filmpjes op de laptop zetten, gezellig zitten te kletsen en een stukje voor dit blog tikken.
Op de weg terug kopen we vanuit de auto fanice (vanille) van een straatverkoper. Direct na het wegrijden ontdekt David dat hij veel te veel geld hebben teruggekregen dus hij laat Kwame omkeren om het geld terug te geven. Het joch is verbaasd en blij.
De avond brengen we door op de veranda waar we foto’s en filmpjes op de laptop zetten, gezellig zitten te kletsen en een stukje voor dit blog tikken.